Атырау мен Алтайдың арасын,
Ертіс пен Еділдің сағасын,
Арқа мен Алатаудың етегін жайлаған,
Сыр бойына әкеп, малын байлаған,
Амансың ба қазағым?!
Тартқан талай тауқыметтің азабын,
Дәстүрің мен өнеріңді паш етіп,
Көрсетерсің бұл өмірдің әлі талай ғажабын!
Ұнжырғаң түсіп жасыма!
Байлығың басыңнан асса да,
Көп алдында тасыма.
Өзгеде бар мен өзіңде жоққа,
Ұнжырғаң түсіп, жасыма.
Шүкір мен тәубе қосылса,
Жақсылық келер жақсыға.
Баға жетпес байлығыңды
Қанағат етіп, Барыңды бағалай біл.
Қаны мен шығарға жаны бір
Ағайыннан алыстамай
Қиын-қыстау кезеңде,
Жаны жайсаң, жүрегі жомарт
Ет-жақындарыңнан жырақтамай
Жағалай біл. Қу дүниені
Қанша қанша қусаң да жеткізбейді.
Ал кейде болмашы нәрсеге
Көңілің қалып,
Ішер асыңды да,
Тамағыңнан өткізбейді.
Мазақ болма ешкімге!
Ала шұбар тілім бар,
Дүдәмалдау дінім бар.
Қымбатшылық қажытқан,
Әупірімдеген күнім бар.
Әр жерден бір естілер,
Еміс-еміс үнім бар.
Орыс тілінен зарығам,
Көк жәшіктен қақсаған.
Ақ сүтімен дарыған,
Ана тілім неге ақсаған?
Ада боп, мәңгі барады,
Бабамнан қалған құндылық,
Мазамды неге алады?!
Батыстан жеткен жындылық.
Қыздарым болса, жайнаған,
Шетелдіктерді құшып жүр,
Бақыттан басы айналған,
Көк аспанда ұшып жүр.
Сасыған кәпір қытайды,
Өліп-өшіп сүйіп жүр.
Ұмытып бірден Құдайды,
Кейбір ару тиіп жүр.
Бәрін айтсам, қазағым,
Жіпке тізілер азабың.
Есіңді жисаң, ертерек,
Болмас еді елге мазағың.
Отызда орда бұзбаған,
Қырықта қамал алмайды.
Елуде өз қамын ойласа,
Ел ағасы болмайды.
Алпыста ақыл айтпаса,
Арғымақ атқа қонбайды
Жетпісте болса, жетесіз,
Көпке айтар сөзі болмайды
Сексеннің сеңгіріне шыққанда,
Түсіндірер жұртқа мән-жайды.
Тоқсанға келіп, тоқтаса,
Жүзге жаяу жете алмас
Бір ғасыр болар белестің
Ар жағына өте алмас.
