Біз Көкше өңірінде экспедициямызды бастағанда ауа райы нілдей бұзылды. Ұшқындап қар жауа бастады. Алғашқы сапарымызды Зеренді ауданын-дағы Аққулы (бұрынғы Туполевка) ауылынан бастауды ұйғардық. Онда адыра қалған ауылды өз қамқорлығына алған кәсіпкер Қуаныш Сәдуовтың шаруашылығы бар. Оның аты – «Жасару Еңбек» ЖШС. Ол бізді ауылдың сыртында қарсы алды. Қырманына келдік. Тау-тау болып астық үйіліп жатыр.
– Қар астында қалады ғой, неге элеваторға өткізбедіңіз? – дедік біз.
– Элеваторларда орын жоқ. Жыл бойы тер төгіп өсірген еңбегіміз еш кететін түрі бар, – деп, Қуаныш мұңая жауап берді. Қуаныш жалпы осы ауылды 2018 жылы қамқорлығына алған. Жұмысы оңынан жүріп, техникалар сатып алады, мал шаруашылығымен де айналысады. Ауыл адамдары айлық алып, жұмыс істеп табыс таба бастайды. Биыл да егіні бітік шығып, дер кезінде орып алады. Енді мінеки астығы өтпей, тығырыққа тіреліп тұр. Қыс болса келді. Қар жауып, есіл астықты жауып тастайтын түрі бар. Ар жағын ойлаудың өзі қорқынышты!
– Осы өңірдегі бар элеваторды адақтап шықтым. Қабылдамайды. Қабылдағанның өзінде ең төменгі сортпен қабылдамақшы. Пәлен жыл осы салада жүрміз ғой. Астығымның сапасын жақсы білемін. Ал қарызға батып отырысымыз мынау. Осы астыққа үміт артып едік.
Сәл болмаса Қуаныш жылап жіберейін деп тұр. Иә, нағыз обал. Облыс басшылары «Егін орағы бітті. Барлық астық қоймада» деп есеп бергелі қашан. Біз Қуаныштың ауылынан көңілсіз оралдық. Зеренді ауданының тағы бір кәсіпкері Жұмабек Төлебаевтің қырманына да бардық. Онда да осындай көрініс. Тау-тау болып үйілген астық. Элеваторда орын жоқ.
Бет қатталып жатқанда Қуаныш күйініп қоңырау шалды. Астығы қар астында қалыпты.
Бұл не сұмдық?! Қайда Үкімет? Қайда әкімшілік? Ау, ағайын, қыруар астығымыз қар астында шірімекші. Дабыл! Дабыл қағамыз!
