Әркім өз міндетін, өз қызметін адал атқарса, жауапкершілікті сезінсе деп армандаймыз. Ал олай болмай, үнемі бақылауды қажет етіп, қалай болса солай атқарған жұмыстарына ел налиды. Айтпағым халықтың барыс-келіс шаруасын атқаруға тиісті теміржол саласындағы, оның ішінде жолаушылар тасымалындағы олқылықтарға тоқталмақпын.
Алматы мен Ақтөбені жалғайтын, Қазақстанның бес облысын басып өтіп, сол арадағы халыққа қызмет жасайтын пойыздың қызметі көңіл көншітпейді.
Атап айтқанда, менің көзіммен көрген, куә болған нөмірі 23 жүрдек пойыздың талапқа сай емес жайлары толғандырды. Қазалы-Арал аралығына нөмірі 4 вагон, 27 орынға билет алдым. Вагондағы көзге көрінген кемшіліктердің бірі – көп орындар бос екен, ал былайғы жұртқа іздесе билет таптырмайды. Мені таңғалдырғаны вагон суық, терезелерден соққан желден ит байласа тұрғысыз. Вагонның жолсерігі Мұхаммеджанов Нұрлан деген азамат:
– Сыртта суық, іш жылы, сондықтан мұз қатқан, – деп түсіндірмек болды. Солай ма? Жалпы вагон қысқа дайын емес. Жылуды сөндіргендіктен жолаушылардың бүрсеңдеп отырғанын көрдім. Неге билет жиі-жиі қымбаттайды? Олай болса қымбатшылыққа жауап беретін себеп болуы керек қой. «Қымбатшылық келді деп» басқалардан қалмай өре түрегелгендері қалай. Тағы бір қауіпті жағдай, вагон әлсін-әлсін секіріп, өзінен-өзі асау аттай бұлқынады. Ол кезде тұруға, жүруге өте қауіпті. Осындай секіргеннің кесірінен мен қолжуғышқа соғылып, қолымды қатты жарақаттап алдым. Мұның себебі неде: шойын жолдың кемшілігінен бе, болмаса машинистің біліктілігі төмен бе? Осылай жалғаса беретін болса, бір күні пойызды аударып алмасына кім кепіл? Жол дұрыс емес дейін десем, «Тұлпар – Тальго» жүрдек пойызы бұлай туламайды. Қайталап айтқанда, вагондар бос келеді, жолаушылар аз, кассада билет жоқ.
– Билетті жолсеріктер артығымен сатып алады, – деген сөз бар ел арасында. Қалай болғанда да халыққа қызмет ететін теміржол саласының кемшілігі көп. Жолсеріктің қызметі, тапшы билеттің жайы, жол қауіпсіздігіне қарайтын, қадағалайтын жан бар ма, сірә? Неге біз өзіміздің қызметімізді дұрыс атқармаймыз? Амалы таусылған ел жеке такси қызметін пайдаланады. Бұл сапарда өте қауіпті. Таксистке ескерту берер жан жоқ, өзі би, өзі қожа. Жол бойы аузы мен құлағы телефонда, жүйткіп жылдамдығын асырады. Жол бойы жол сақшысы деген қызметкерлерді көрмейсің. Адамдардың қауіпсіздігіне, азаматтарымыздың діттеген жеріне аман жетуіне көңіл бөлетін уақыт жетті емес пе?
